De gevolgen van de klimaatveranderingen merken we allemaal: plotselinge hitte, lange droge periodes en zware stortbuien. Daarom is een klimaatakkoord gesloten. Ook buitensportaccommodaties moeten aan deze klimaatdoelstellingen gaan voldoen. Een van de maatregelen is om vanaf dit jaar geen gewasbeschermingsmiddelen meer op sportvelden te gebruiken. Maar hoe belangrijk vinden we dit klimaatakkoord? Hoe belangrijk vinden we de biodiversiteit in en rondom onze sportaccommodaties? Hoe gaan we het gevecht tegen rubberkorrels op kunstgrasvelden aan? En hoe interessant zijn de besparingen van intensief naar extensief onderhoud? Ik denk dat nog weinig mensen zich over deze problematiek druk maken.
Rubbergranulaat, PFAS en stikstof
U herinnert zich ongetwijfeld nog de discussie over het gebruik van het rubbergranulaat op de kunstgrasvelden. Rubbergranulaat kan schadelijk zijn voor het milieu in de directe omgeving van de velden. De stoffen uit de korrels trekken in de grond rond de velden en tasten zo de biodiversiteit aan. Het rubbergranulaatverhaal verbleekt echter bij de problematiek rondom PFAS en bij -nog recenter- de desastreuse gevolgen van de handhaving van de stikstofnorm voor onze boeren.
Wie pakt de handschoen op?
De Limburgse sportwereld zal niet zoals de Nederlandse boeren massaal de straat op gaan, maar de problematiek is er niet minder om. Wachten we af totdat gemeenten, sportstichtingen en verenigingen de noodklok luiden? Gaan we weer voor de politieke incidentenstrategie of nemen we tijdig, gezamenlijk de verantwoording? Wie pakt de handschoen op? De Limburgse gemeenten, de sportstichtingen, provincie of IKL? Dit kan in ieder geval niet bij de sportverenigingen worden neergelegd. We moeten hen hierin ontzorgen. Het leefmilieu- en het klimaat is namelijk van ons allemaal!
Jack Opgenoord
Directeur Huis voor de Sport Limburg